Ervaring met de Hendrickxmethode
- Onze zoon heeft een aan autisme verwante contactstoornis. Dit is pas vastgesteld toen hij 11 jaar oud was. Op school voelde hoe hij zich eenzaam. Hij had geen vrienden. Hij vertoonde steeds meer lichamelijke reacties en naar school gaan was niet leuk meer. Het gedrag uitte zich in weglopen van school, luid schelden, hoofdpijn, lichte astma, licht eczeem, regelmatig braken, overgewicht en de dingen niet meer positief kunnen ervaren.
Hij heeft een boven gemiddelde IQ en begreep, dat er wat met hem aan de hand was. Omdat hij de dingen “anders zag” en begreep. Bij de psycholoog van de GGZ heeft hij verschillende sessies gehad.
In deze periode van zoeken naar zorg hoorden wij van de Hendrickxmethode. Wij zijn begonnen met 2 keer in de week en in de periodes die voor hem stressvol waren gingen wij 3 keer in de week.
Uit het vooronderzoek kwam naar voren dat zijn stress- systeem zwaar verstoord was. Vooral zijn ingewanden waren zeer opgezet van de spanningen en aan de hand van de lichaamstaal en het voelen van het lichamelijke systeem konden zij zeer veel over onze zoon vertellen. Hoe hij van binnenuit in het leven staat en hoe hij is. Ook begrepen we dat veel van deze kinderen linksgeoriënteerd zijn. Ze denken en doen in de bewegingsrichting van rechts naar links terwijl onze wereld gestoeld is op “rechts” denkende mensen. Daarnaast vonden wij het zeer fijn te horen dat zij het beste uit onze zoon wilden halen.
De therapie bestond uit het beter leren verdelen en gebruiken van de spanning in het lichaam en uit oefeningen die de twee hersenhelften leerden samen werken.
Na verloop van tijd zagen wij veranderingen. Onze zoon werd weer meer zichzelf. Hij ging dingen doen die hij eerder niet deed. Bv. het vastpakken van de dieren van zijn zusje. Hij werd minder angstig. Durfde weer alleen naar boven te gaan, mensen aan te spreken en voor zichzelf op te komen. Zelfs school is weer leuk. Hij gaat mee op kamp en heeft er super veel zin in. Dit is voor ons als ouders zeer bijzonder om te zien want voorheen bleef hij liever thuis.
Wij zijn nu 1,5 jaar verder en hij blijft gewoon een jongen met ppd-nos die de dingen op zijn eigen manier benaderd en ziet, maar hij kan de dingen nu beter aan en voelt zich zekerder in zijn lijf. Wij zien zijn toekomst dan ook positief tegemoet.
- Vanaf het begin (nu bijna 8 jaar geleden), heeft onze zoon een lastige start gehad. Veel in het ziekenhuis gelegen, zijn sociale en lichamelijke ontwikkeling liep niet gelijk op met zijn leeftijdsgenootjes, motorisch onhandig etc. Later bleek dat hij een redelijk onbekend syndroom heeft. Vanaf groep 1 is hij naar SBO school gegaan en kan daar goed meekomen. Toch bleek iedere keer weer dat hij daadwerkelijk niet “lekker in zijn vel” zat. Wij zijn op zoek gegaan naar een therapeut die hem hierin verder kon helpen. Via via zijn wij bij Fier terecht gekomen en na een uitgebreid en goed intake gesprek hadden wij er vertrouwen in dat dit onze zoon verder zou kunnen helpen.
En dat heeft het ook zeker gedaan. Bijna een jaar lang is onze zoon twee maal per week bij Fier geweest. Hij heeft in deze periode zijn lichaam leren ervaren, is daadwerkelijk steviger op zijn voeten komen te staan en dit heeft zijn uitwerking in hoe hij nu functioneert en zich thuisvoelt in zijn eigen lichaam.
Niet alleen over de therapie zelf maar zeker ook over de begeleiding vanuit Fier zijn wij zeer enthousiast!